Łokieć tenisisty
Jakie leczenie jest najskuteczniejsze?
Staw łokciowy jest stawem złożonym, zawiasowym. Składa się z trzech stawów anatomicznie połączonych – stawu ramienno-łokciowego, stawu promieniowo-łokciowego i stawu ramienno-promieniowego. Główką stawu ramienno-promieniowego jest główka kości ramiennej, a panewką wcięcie bloczkowe kości promieniowej. Podstawowymi więzadłami łączącymi staw są więzadła poboczne łokciowe i więzadła poboczne promieniowe. To ich stan jest najczęściej oceniany w badaniu USG łokcia Warszawa. Staw łokciowy w swojej budowie anatomicznej posiada torebkę stawową, która skutecznie chroni staw przed środowiskiem zewnętrznym.
Ponadto produkuje niezbędną maź stawową, która jest substancją odżywczą i smarującą dla wszystkich powierzchni stawowych. Staw ten stabilizowany jest wyłącznie przez bardzo silne więzadła. Brak stabilizacji mięśniowej zmusza więzadła do wytężonej pracy. Duże obciążenia generowana są przede wszystkim w kierunkach bocznych. Z uwagi na liczne przeciążenia, więzadła i torebka stawowe ulegają wielu kontuzjom w trakcie uprawiania sportów lub czynności życia codziennego.
Łokieć tenisisty jest najczęściej skutkiem zmian degeneracyjnych. Ból pojawia się najczęściej przy ruchach nadgarstka – obracaniu dłoni, chwytaniu czegoś ręką, zaciskaniu, unoszeniu części grzbietowej. Zmiany degeneracyjne powstają najczęściej na skutek wykonywania wielu ruchów nadgarstkiem, które prowadzą do nadmiernego napięcia mięśni i powstawania mikrourazów ścięgien i przyczepów.
Wówczas organizm uruchamia procesy samonaprawy, ale tkanka w tym miejscu jest niestety znacznie słabsza od zdrowej. Włókna kolagenowe mają nieco zmienioną strukturę w tym miejscu. Nadmierne obciążanie ręki prowadzi do nadrywania ścięgien, zwapnień przyczepu i utworzenia patologicznych naczyń krwionośnych. Problemy te powstają często na skutek zbyt dużych lub zbyt małych obciążeń, w wyniku czego dochodzi do osłabienia mięśni i ich zaników.
